"Bədəvi ərəblər (peyğəmbər buyruqlarından xəbərsiz olduqları üçün) küfr və nifaqda daha tünd, Allahın Öz rəsuluna nazil etdiyinin hüdudlarını bilməməyə daha çox layiqdirlər. Allah biləndir və hikmət sahibidir.”
"Ərab” deyərkən bədəvi ərəblər nəzərdə tutulur. Bu sözün tək forması "ərəb” yox, "ərabi”-dir.
Ərabi olmaq odur ki, insan dini mədəniyyət və məktəb təlim-tərbiyəsindən uzaq olsun. Quranda "ərab” sözü on dəfə işlədilmişdir. Yalnız bir yerdə bu söz məzəmmətsiz zikr olunur.
Hədisdə deyilir: "Dinşünas olun. Çünki dərin dini düşüncəsi olmayan kəs ərabidir.” Digər bir hədisdə isə belə deyilir: "Bizim peyğəmbərimiz və yardımçılarımız ərəb, başqaları isə ərabidir.”
Peyğəmbər dövrünün insanları iki zümrəyə ayrılırdı: şəhər əhli və bədəvilər. Ötən ayədə müsəlmanların Təbuk döyüşündəki qələbəsindən danışılırdı. Ola bilsin ki, bu ayədə bədəvi ərəblərin düşmən təsiri altında fitnə qoparma imkanı nəzərə çatdırılır.
1. Bədəvilik mədəniyyətdən və dini qaydalardan uzaqlığa səbəb olur.
2. İctimai mühit və insanın mədəniyyəti onun baxışına və mövqeyinə təsir göstərir.
3. Nadan və mədəniyyətdən uzaq insanlar bəzən kafirlərin və münafiqlərin əlində alətə çevrilir, hətta onlardan da tünd olurlar.
4. Küfr və nifaqın dərəcələri var.
5. Küfr və nifaq amillərindən biri bixəbərlikdir.
6. Dini biliklər zəruridir və onlardan xəbərsizliyimiz ərabi olmağımızla nəticələnir.
7. İlahi hədələrdən xəbərsiz olan cahil şəhər əhli bədəvilərdən də pisdir.