Ən-Nisa surəsi - Ayə: 33

"Movla” sözünün cəm forması olan "məvali” sözünün müxtəlif mənaları vardır. Amma burada "məvali” deyərkən varislər nəzərdə tutulmuşdur.

"Əqədət əymanukum” təbiri İslamdan qabaq iki nəfər arasında bağlanmış peymana işarədir. İslam azacıq dəyişikliklə onu qəbul etdi və bu, fiqhi kitablarda öz əksini tapdı. Qərarın mətni belə olub ki, iki nəfər həyatda bir-birlərinə yardım edəcəklərini, zərərlərinin ödənməsində bir-birlərinə yardımçı olacaqlarını və bir-birlərindən irs aparacaqlarını əhd ediblər. Bugünkü sığorta həmin dövrdəki qərarın oxşarıdır. Əgər peyman bağlanmış şəxslərdən birinə zərər dəyərdisə, onun yoldaşı dəymiş zərərin ödənməsində yardımçı olardı. İslam bu peymanı qəbul etdi. Amma irs məsələsində həmin şəxsin varisinin olmaması şərt qoyuldu.

İmam Riza (ə) "vəlləzinə əqədət əymanukum” cümləsi haqqında buyurmuşdur: "Məqsəd xalqın ilahi və məsum rəhbərlə bağladığı peymandır.”("Vəsail”, c. 12, səh. 241.)

1. İrsin qədəri Allah hökmü ilə təyin olunur.

2. Ən yaxın qohumlar irsdən pay almaqda üstünlüyə malikdirlər.

3. Mülkiyyət haqqına malik olan insan peyman və qərar vasitəsi ilə öz işini başqasına tapşıra bilər.

4. İnsanın öz həyatı dövründəki əhdləri onun ölümündən sonra da möhtərəmdir.

5. Əhd-peymana vəfa vacibdir.

6. Borclular öz borclarını ödəmək üçün tələbkarların (borc sahiblərinin) sorağına getməlidirlər.

7. Allahın hazır olmasına iman təqva rəmzi və əhdini pozanlara bir xəbərdarlıqdır.