"Onların (möminlərin) behiştdəki duası "Subhanəkəllahummə”, salamlaşmaları "salam”, dualarının sonu "əlhəmdulillahi Rəbbil aləmin”dir.”
"Salam” behişt əhlinin sözüdür və bu söz orada bütün fəzanı doldurar: Allah tərəfindən salam ; mələklər tərəfindən salam ; behişt əhlinin bir-birinə salamı .
"Əlhəmdulillah” peyğəmbərlərin və övliyaların sözüdür. Həzrət Nuh zalım qövmünün əlindən xilas olduqdan sonra "əlhəmdulillah” dedi. İbrahim də qoca yaşında Allahın ona əta etdiyi İsmail və İshaqa görə Allaha həmd oxudu. "Əlhəmdulillah” möminlərin və behişt əhlinin sözüdür.
Hədisdə deyilir: behişt əhli "sübhanəkəllahummə” deməklə xidmətçiləri səsləyirlər. Onlar da dərhal hazır olub behişt əhlinin istəklərini təmin edirlər.
Hədisdə deyilir: Əgər bir bəndə Allaha həmd oxumağa məşğul olub nəsə istəməyi yaddan çıxarsa, Allah ona istəyəcəklərindən də artığını əta edər.
1. Allah təkcə dünyada xatırlanmır, axirət də ilahi zikr yeridir.
2. İnsan elə bir məqama çata bilər ki, onun dua və istəkləri də Allah tərəfindən əziz tutular. Belə bir münasibət də mömini kama çatdırar.
3. Möminlər ilahi sifət müqabilində deyərlər: "Sübhanəkə”. Digər möminlərə isə "səlam” deyə müraciət olunar. İlahi nemətlərdən bəhrələnmə müqabilində "əlhəmdulillah” söyləyirlər.
4. Mömin Allah aşiqidir. Behişt və onun ləzzətləri də ona öz məhbubunu unutdurmur. O nəyə baxırsa Allahın lütf və qüdrətini görür.
5. Möminlərin sözü "sübhanallah” ilə başlayıb, "əlhəmdulillah” ilə başa çatır.