"Sən buna görə onlardan heç bir mükafat istəmirsən. O, (risalət və Quran) məxluqat üçün yalnız öyüd-nəsihətdir.”
Nöqtələr
İslam Peyğəmbəri (s) də digər peyğəmbərlər kimi insanların hidayəti müqabilində onlardan mükafat istəmirdi. Çünki hər hansı umacaq dəvətin qəbul olunmasını çətinləşdirir. "Tur” surəsinin 40-cı ayəsində oxuyuruq: "Xalqdan muzd istəyirdinmi ki, bunu ödəmək onlara ağır olsun?!” Başqa bir ayədə Əhli-beyt sevgisi risalət muzdu kimi təqdim olunur. Hansı ki, Əhli-beytə (ə) itaət Peyğəmbərə (s) yox, xalqın özü üçün faydalıdır. Çünki Quranın bir ayəsində belə buyurulur: "Mənim mükafatım yalnız Allaha aiddir.” Bəli, Əhli-beyti sevib, onlara itaət edənlər Allaha və Peyğəmbərə (s) itaət edirlər.
Quran zikrdir (yəni xatırlatmadır). Çünki Quran ilahi ayələri, nemətləri və sifətləri, keçmişi və gələcəyi, süqut və izzət amillərini, qiyamət səhnələrini, varlıq aləminin əzəmətini, tarix yaradan şəxsiyyətlərin həyatını xatırladır.
Quran maarifi və onun hökmləri öyrəniləsi və yadda saxlanılası bir həqiqətdir. Çünki "Zikr” dedikdə zehndə hazır olan və yaddan çıxarılmayan elm və mərifət nəzərdə tutulur.
Bildirişlər
1. Təbliğatçılar da peyğəmbərlər kimi xalqdan nəsə ummamalıdırlar.
2. Əvəz və mükafat almaq yox, onu istəmək pisdir.
3. Quran maarifi fitridir və bütün xalq ondan bəhrələnə bilir. İnsan bir şeyi bildiyi, amma unutduğu halda zikrin yeri var.
4. Peyğəmbərlərin işi xatırlatmaq və fitrətləri oyatmaqdır.
5. İslam Peyğəmbərinin (s) risaləti ümumbəşəri.
6. Xalqın bir dəstəsinin, hətta əksəriyyətinin eyni bir vaxtda və məkanda iman gətirməməsi dini təbliğatçını məyus etməməlidir. Əgər bir məntəqədə insanlar iman gətirmədilərsə, başqa bir məntəqədə təbliğ olunmalıdır.