"Həyatınızın qurulması üçün Allahın vasitə qərar verdiyi mallarınızı səfehlərin əlinə verməyin. Amma onun gəlirindən həmin adamları yedirin, xərclərini verin, geyindirin və onlarla xoş danışın.”
Rəvayətlərdə şərabxor və günahkar insanlar səfeh adlandırılmışdır.("Kafi”, c. 5, səh. 299. )Ümumi mallar belə insanlara tapşırılmamalıdır. Mal-mülk cəmiyyətin gücüdür. İstənilən bir məqam və maddi məsuliyyəti səfeh insanlara tapşırmaq cəmiyyətə xəyanətdir.
İmam Sadiq (ə) bir şəxsə buyurdu: "Malını qoru, çünki mal sənin dinini möhkəmləndirər.” Sonra həzrət həmin ayəni tilavət etdi("Vəsail”, c. 7, səh. 126. )
İmam Baqir (ə) səfehlər təbiri haqqında buyurmuşdur: "Məqsəd etibarsız adamlardır.”("Vəsail”, c. 16, səh. 369. )
1. Səfeh insanın öz malını sərf etmək hüququ yoxdur.
2. Cəmiyyətin həyatı üçün nəzərdə tutulmuş mal səfehin ixtiyarına verilə bilməz.
3. Səfehin hətta öz malına hakim olması cəmiyyətə iqtisadi zərbədir. Fərdlərin mal-mülkü üzərində də cəmiyyətin haqqı var.
4. Münasibətlərdə cəmiyyətin iqtisadi mənafelərini və fərdlərin əqli inkişafını nəzərə almaq lazımdır. Ötəri hisslərə və mərhəmətə istinad etmək olmaz.
5. Var-dövlət, mal-mülk ictimai nizamın dayağıdır.
6. Sərmayə hərəkətsiz qalmamalıdır. Yetimlərin və səfehlərin də malı dövr etməlidir. Onların sərmayəsi qorunmalı, qazancları isə onların təminatına sərf edilməlidir.
7. Məhrumların ruhi meyilləri və şəxsiyyətlərinə diqqət yetirilməlidir.
8. İnsanı öz malı üzərində ixtiyardan məhrum etdikdə etiraz yaranır. Ağılsızların bu sayaq etirazlarını xoş danışıqla aradan qaldırın.